kulang ako sa landi

Tingin ko, applicable 'to sa ilang aspeto ng pagkatao ko.

Sa pagsusulat. Laging sinasabi ngayon ni Dindo na kulang ako sa landi magsulat. Sinabi rin ‘yan sa ‘kin ni Galo dati, if I remember it correctly. Cerebral daw ako magsulat, sobrang conscious, safe, frigid, at kung anu-ano pa. Hmm, siguro totoo. Para kasing ‘yung “landi” e karugtong ng “passion”. Yung “passion” na yon, pina-blotter ko na. Bigla na lang nawala, di nagpapaalam.

Sa katawan. Exhibit A: Pananamit. Parang lagi na lang akong nasa safe side. Puro comfort clothes ang sinusuot ko ngayon. Ano na bang nangyayari sa mundo, or at least, sa mundo ko? Bakit hindi na ‘ko palaayos? Dahil ba wala namang pagkakataon dahil sa bahay lang naman ako nagsusulat at madalang pa sa pagbisita sa utak ko ng idea ng pagpapapayat ang meeting namin sa office kaya kahit ano na lang, okay na? Oo naman! Tulong ko ‘to kay Mama na naglalaba pag di ako pwede dahil nagsusulat. Nababawasan na ang labahin, di pa ‘ko guilty. Hehe!

Exhibit B: Cosmetics. Oi, medyo nagiging adventurous na naman ako sa mga ganon. Pag sinisipag. Kasi naman, ang hassle maglagay ng mga kung anix-anix na nakakatigyawat sa mukha. It will take ilang minutes pa of my precious time na dapat sana ay ginagamit ko sa pagtulog. Although, natuto na ‘kong maglagay ng moisturizer sa mukha. Maganda pala ang effect, parang naka-foundation after powder-an. Nice. Babay oiliness ang drama ko. Hehe!

Exhibit C: Buhok. Eto major. Dati, mahaba ang hair ko. E napagod na ‘kong mag-pony, bun, clamp, etc. Nagpakalbo ko. Astig ‘yun. Feeling ko, cool ako. Feeling din ng mga tao, cool ako. Feeling naman ng mga konserbatibo, weird ako. Pero isa lang ang masasabi ko, ang gaan-gaan ng feeling (anluma)! Tsaka, ganon pala ‘yun, pag weird ka, napapansin ka. Parang may paggalang kang natatanggap. Parang sikat ka. Sorry, may hidden aspiration akong maging sikat at ginagalang. Hehe! Kaso, nung tumagal, wala nang bumabati sa ‘kin. Di na nila ‘ko pinapansin. Nasanay na sila sa kalbo kong itsura. Wala na, di na effective. Ayun, nagpapahaba na uli ako ng buhok. At eto, kumukulot na naman siya. Mukhang nagtampo ‘ata sa ‘kin. Pero, tingin ko, outlook lang yon. Pag iniisip kong cute ako sa curly hair kong ‘to, nadededma ko na na pangit ang kulot. Kasi naman yang mga magazines na yan, pauso. Straight hair lang ang maganda. Kulot naman ang ano nila. Hmp!

Literal na landi. Pakshet! Pakshet! Pakshet! Ba’t ba kasi nahihirapan akong lumandi? Kung tutuusin, I have the body for it. Chika! The dibdib for it lang pala… So, what’s the matter with me? Am I not human? Imagine ha, dalawang boys ang kasama ko sa project ngayon (tatlo pala, kasama si Dindo na may asawa na). Wala akong kakumpetensyang girl o gay. Wala! So, ba’t di pa ‘ko gumrab? Grab ng pagkakataon, I mean. Ba’t di pa ‘ko bumlow? Blow ng first horn para mapansin, as in mauna akong magpakita ng motibo, ang ibig kong sabihin. Ba’t di pa ‘ko mangarir ng kahit isa kina Philip at Ays? Kasi, tinatamad ako?

Kaya ba wala akong landi sa mga aspetong ‘yon ng pagkatao ko ay dahil tinatamad lang ako? O dahil wala akong pera kahit trabaho ako ng trabaho at hindi ako makapagpaganda kaya wala akong confidence na landiin sila? O passion-less na talaga ‘ko? Pakshet! Pakshet! Pakshet! Maybe I need a pak? (Sampal ‘yon, bastos ka.)